Το φαινόμενο αμνησία (Χαράλαμπος Μπάστας)

Γράφει στο Facebook ο κ. Χαράλαμπος Μπάστας

Τελικά το καλύτερο χρονικό διάστημα που μας παρουσιάζει την πάθησή μας, είναι η περίοδος των εκλογών.
Πριν τις εκλογές θα φανούν έντονα τα συμπτώματα απώλειας μνήμης, φωνάζοντας πολλοί από εμάς ως σωστούς ηγέτες αυτούς, οι οποίοι στο παρελθόν, άλλα έλεγαν κι άλλα μετά έπραξαν.
Έκπληκτος παρακολούθησα δηλώσεις οπαδών κομμάτων, οι οποίοι παρευρέθησαν σε συγκεντρώσεις κι αναρωτήθηκα, εάν αυτοί είναι ζωντανοί ή τους ανασταίνουν κάποιοι, μόνο γι αυτή την εκλογική περίοδο.
Είναι τα ζόμπι κάθε κόμματος, τα οποία θα χειροκροτήσουν ότι κι αν πει ο εντολέας τους.
Θα συμβάλουν και οι Δημοσιογράφοι , οι οποίοι για μια ακόμα φορά θα αποδείξουν πως υποτιμούν την νοημοσύνη μας , αποσπώντας μετά συνεντεύξεις από τους χειροκροτητές.
Τελικά η Δημοσιογραφία είναι να ανακαλύπτει και να παρουσιάζει δικές της αλήθειες ή να προβάλει θέσεις άλλων ως μια πραγματικότητα;

Το φαινόμενο της αμνησίας, μας προβάλει ένα άλλο σοβαρό πρόβλημά μας.
Η Άγνοια, μας ωθεί πολλές φορές σε κινήσεις που δεν έχουν λογική.
Θα ακούσεις πολλούς να μιλούν για δεξιά κι αριστερά, χωρίς να έχουν γνώση τους λόγους που δημιουργήθηκαν αυτές οι τάσεις.
Δεν γνωρίζουν ποιοι και για ποια συμφέροντα υπερασπίστηκαν την δεξιά ή την αριστερά.
Δεν θα βάλουν καθόλου με το μυαλό τους εάν αυτές οι πλασματικές ιδεολογίες υπάρχουν για να διαιρούν τους πολίτες, τοποθετώντας τους τον έναν απέναντι από τον άλλον.
Κανένας από αυτούς τους πολίτες δεν θα σκεφτεί πως και οι δυο πλευρές τους ωθούν να ακολουθήσουν λάβαρα, υποταγμένοι σε ιδέες άλλων και όχι αποκλειστικά των δικών τους ιδεών ή των δικών τους θέλω.
Τα γνωστά αποτελέσματα στους φανατισμένους οπαδούς είναι δυο.
Το ένα είναι οι παρωπίδες και το άλλο είναι η απογοήτευση.
Οι απογοητευμένοι είναι περισσότεροι, καθώς τα κόμματα δεν έχουν το θεό τους. Εννοώντας πως ο μόνος θεός γι αυτά, είναι η εξουσία και το μόνο μέσο συναλλαγής τους είναι το χρήμα.
Όσοι έχουν χρήμα, δεν είναι απαραίτητο να έχουν και ευφυΐα.
Όσοι έχουν το χρήμα διεκδικούν την εξουσία και όταν έχεις την εξουσία δεν είναι απαραίτητο να την μοιραστείς με αυτούς που δεν έχουν την δύναμη του χρήματος.
Οι αδύναμοι πρέπει να τους βλέπουν πάντα ως εξουσία.
Η εξουσία πρέπει πάντα να υπόσχεται, χωρίς ποτέ να προσφέρει την δυνατότητα επιλογών στους αδύναμους.
Για να παραμένει πάντα στην εξουσία η δύναμη του χρήματος, πρέπει να την έχουν λίγοι.
Οι αδύναμοι πρέπει πάντα να ζουν το όνειρο του πλούτου. Πρέπει να ζουν όλη την ώρα με την ψευδαίσθηση πως θα αποκτήσουν πλούτο.
Έτσι οριοθετεί ταυτόχρονα η εξουσία και την έννοια του πλούτου.
Ο πλούτος πρέπει (για την εξουσία) να έχει μόνο υλική παρουσία κι αξία.

Έτσι σ’ αυτό το παιχνίδι θα πάρουν θέση οι δεξιές και οι αριστερές απόψεις.
Οι μεν υπόσχονται εξασφάλιση εργασίας (με δικούς τους όρους) προσφέροντάς τους Θρησκεία , Πατρίδα και το παραπλανητικό «Οικογένεια».
Οι δε υπόσχονται εξασφάλιση των εργατικών δικαιωμάτων τους και γι αυτούς δεν υπάρχει (για τον εργάτη) θρησκεία , πατρίδα, αλλά (καλού κακού) κρατούν «ακόμα» την οικογένεια.
Οι μεν έχουν ρίζες από το Μοναρχικό και Φεουδαρχικό καθεστώς και οι δε έχουν ρίζες από το Κομουνιστικό ή (αργότερα) από το Σοσιαλιστικό καθεστώς.

Στην ζωή μου συνάντησα βοσκούς, όπου το καλοκαίρι, όλη την ημέρα ήταν κάτω από τον καυτό ήλιο αναζητώντας κάποιο σκιερό μέρος για να μην καούν και τον χειμώνα κάποιο μέρος μ’ απάγκιο για να μην παγώσουν, φωνάζοντας με περηφάνια το όνομα κάποιου βασιλιά ή κάποιου δεξιού κυβερνήτη.
Συνάντησα και Κομουνιστές, οι οποίοι είχαν βιοτεχνίες και κυκλοφορούσαν με πολυτελή αυτοκίνητα, που δεν είχαν ποτέ δουλέψει στην ζωή τους και άεργους αριστερούς προέδρους σωματείων.
Συνάντησα και πολλά θύματα δεξιών κι αριστερών παρατάξεων να έρχονται στα χέρια μεταξύ τους, για να υπερασπιστούν άλλων απόψεις.
Αναρωτήθηκα πολλές φορές τι συμβαίνει και υπάρχει αυτός ο παραλογισμός.
Άγνοια λοιπόν. Η άγνοιά μας, είναι υπεύθυνη γι αυτή την συμπεριφορά μας.

Υπάρχει κι ένα άλλο λεπτό σημείο που πρέπει να δοθεί προσοχή.
Αυτό το λεπτό σημείο είναι κάποιοι άνθρωποι που παρουσιάζουν τον εαυτό τους ως γνώστες.
Είναι αυτοί που έχουν μάθει κάποια πράγματα, με μόνη διάθεση να ενισχύσουν το Εγώ τους, χωρίς να επιδιώκουν αυτό να είναι χρήσιμο στο Εμείς.
Είναι αυτοί που ότι γνωρίζουν, προσπαθούν να το πουλήσουν για να κερδίσουν χρήματα.
Είναι αυτοί που εάν τους παρουσιάσεις μια άλλη εκδοχή των πραγμάτων (από αυτή που υποστηρίζουν) σε θεωρούν εχθρό τους και κοιτούν να σε εκμηδενίσουν.

Όταν κάποια στιγμή αποφάσισα να μάθω περισσότερα απ’ όσα γνώριζα, διαπίστωσα πως δεν μπορώ να εκφράζω απόψεις, παρά μόνο υποψίες.
Από τότε γράφω και λέω πως οι υποψίες υπάρχουν για αναζήτηση διάψευσης ή επαλήθευσής τους.
Από τότε λέω και γράφω, πως ευχή θα ήταν να υπήρχαν πολλοί εκφραστές υποψιών κι όχι απόψεων, διότι με αυτή την διάθεση υπάρχει και η επιθυμία προόδου της σκέψης μας.
Ψάχνοντας λοιπόν και μελετώντας, πετώντας τις παρωπίδες, υπάρχει η ελπίδα της πραγματικής γνώσης .
Υπάρχει η ελπίδα των εποικοδομητικών συζητήσεων με απώτερο σκοπό την ανταλλαγή απόψεων, χωρίς την παρουσία της επίδειξης των γνώσεων του καθενός.

Εάν κατορθώσουν κάποιοι να ανέβουν σ’ αυτό το επίπεδο, θα προσφέρουν στους γύρω τους απλόχερα και δωρεάν την γνώση, ώστε να εξαλειφθεί το φαινόμενο της αμνησίας.
Θα απουσιάζει η άγνοια και τότε θα μιλούμε για συνειδητοποιημένες ενέργειες των πολιτών, ώστε να υπάρχουν ουσιαστικά πραγματικές αλλαγές στον τρόπο ζωής μας.

Συντάκτης
Χαράλαμπος Μπάστας.

Πηγή: ΕΝΚΕ Ενωμένη Κίνησις Ελλήνων