Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Εθνικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Εθνικά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Σάββατο 4 Ιουλίου 2015
Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015
ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Ίσως τα πιο δημοφιλή σλόγκαν τον καιρό της κρίσης να είναι τα
εξής: «Η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα» ή «Αν πάψουν οι εισαγωγές, τελειώσαμε, θα
πεινάσουμε».
Οι παραπάνω φράσεις, εκτός από ενδείξεις εθνικής μειονεξίας, μαρτυρούν και ένα τεράστιο έλλειμμα πληροφόρησης ή, καλύτερα, μια συστηματική παραπληροφόρηση του κοινού σχετικά με τις πραγματικές δυνατότητες της χώρας.
Ο μύθος της έλλειψης τροφίμων στην Ελλάδα
Όπως προκύπτει από την έρευνα του Ευρωβαρόμετρου, το ...79% των Ελλήνων (και το 47% των Κυπρίων) θεωρεί πως δεν υπάρχουν επαρκή επίπεδα παραγωγής τροφίμων για τον ευρωπαϊκό πληθυσμό σε επίπεδο ΕΕ, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων (ποσοστό 94% - το μεγαλύτερο σε όλη την Ευρώπη) πιστεύει ότι η εθνική παραγωγή τροφίμων δεν είναι επαρκής για να καλύψει τις ανάγκες του πληθυσμού.
Οι παραπάνω φόβοι των Ελλήνων είναι εντελώς αδικαιολόγητοι. Σύμφωνα με έρευνα της ΠΑΣΕΓΕΣ, η οποία πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας, η Ελλάδα, ακόμα κι αν κοπούν τελείως οι εισαγωγές τροφίμων(όπως έγινε στην Αργεντινή), δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να πεινάσει.
Έτσι, λοιπόν, όπως αναφέρει ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ, το ποσοστό αυτάρκειας της χώρας σε μια σειρά βασικών αγροτικών-διατροφικών προϊόντων φυτικής και ζωικής παραγωγής για το 2010, ανήλθε κατά μέσο όρο στο 94% περίπου!
Ειδικότερα, από την παραπάνω έρευνα προκύπτει ότι το ποσοστό αυτάρκειας στη φυτική παραγωγή ανέρχεται κατά μέσο όρο περίπου στο 99%, αλλά διαφοροποιείται μεταξύ επιμέρους κατηγοριών προϊόντων, όπως τα δημητριακά, όπου η αυτάρκεια ανέρχεται στο 82% περίπου, με το μικρότερο ποσοστό να καταγράφεται στο μαλακό σιτάρι (32%) και το υψηλότερο στο ρύζι (171 %).
Στο ελαιόλαδο και τις ελιές, τα οποία είναι βασικά είδη διατροφής, η αυτάρκεια εμφανίζει υψηλό ποσοστό, μια και η χώρα παραμένει έντονα εξαγωγική στα δυο αυτά προϊόντα. Στο λάδι η παραγωγή φτάνει επίσημα το 151% της κατανάλωσης. Στο ποσοστό αυτό, όμως, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και μια τεράστια ποσότητα ατυποποίητου λαδιού που εξάγεται παρανόμως κυρίως σε γειτονικές χώρες, καθώς και ένα μικρό ποσοστό της τάξεως του 4,33% ελαιολάδου που εισάγεται ετησίως, χωρίς κανείς να ξέρει την αιτία.
Συνυπολογίζοντας αυτά τα ποσοστά, θα μπορούσαμε να τροφοδοτούμε με λάδι σχεδόν όλη την Ευρώπη!
Το ψωμί, ψωμάκι;
Στο μαλακό σιτάρι, από το οποίο γίνεται το ψωμί, εισάγουμε ετησίως πάνω από 1.000.000 τόνους αξίας εκατομμυρίων ευρώ, κυρίως από χώρες όπως η Ρωσία, η Γαλλία και η Ουκρανία. Οι εισαγωγές αυτές είναι τελείως άσκοπες και καταστροφικές για την ελληνική Οικονομία - πρόκειται για σιτηρά αμφίβολης ποιότητας, αφού κάποιες ανατολικές χώρες υποχρεούνται βάσει κοινοτικής νομοθεσίας να κάνουν ακόμα και ελέγχους για ίχνη ραδιενέργειας!
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1957(!) η Ελλάδα πέτυχε την αυτάρκεια σε μαλακό σιτάρι, με την ποικιλία Γ 38290 που δημιούργησε το Ελληνικό Ινστιτούτο Σιτηρών. Μάλιστα, προς τα τέλη του 1970 υπήρχε πλεόνασμα που διατηρήθηκε μέχρι το 1984!
Έκτοτε αρχίζει ραγδαία μείωση της καλλιέργειας του μαλακού σιταριού, η οποία συνοδεύεται από αντίστοιχη αύξηση της καλλιέργειας του σκληρού.
Ως αποτέλεσμα, η Ελλάδα είναι από τότε ελλειμματική σε μαλακό σιτάρι και πλεονασματική σε σκληρό, από το οποίο γίνονται τα ζυμαρικά. Αυτό οφείλεται στην Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ε.Ε., η οποία έδωσε ισχυρά κίνητρα στους παραγωγούς σκληρού σιταριού (35 ευρώ το στρέμμα).
Δηλαδή μας αύξησαν την παραγωγή μακαρονιών και μάς μείωσαν την παραγωγή ψωμιού, που από την Αρχαιότητα είναι βασικό είδος διατροφής.
Παρόλα αυτά, η Ελλάδα κατέχει την τέταρτη θέση στην Ευρώπη στην παραγωγή σιτηρών με 9 εκατ. στρέμματα, από τα οποία περίπου τα 6 εκατ. είναι με σκληρό και μαλακό σιτάρι!
Η χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας
Στα εσπεριδοειδή, τη μεγαλύτερη αυτάρκεια κατέχουν τα πορτοκάλια με ποσοστό 167%, ενώ στα λεμόνια η αυτάρκεια περιορίζεται στο 63%. Αλλά και στα υπόλοιπα φρούτα η αυτάρκεια παραμένει υψηλή (128%). Αντί, λοιπόν, να τρώμε μπανάνες, ανανάδες και παπάγια(;), είναι προτιμότερο να στραφούμε στα ελληνικά φρούτα, τα οποία είναι απείρως πιο θρεπτικά και, ευτυχώς, δεν πρόκειται να μας λείψουν ποτέ. Είναι ενδεικτικό ότι στο ροδάκινο η Ελλάδα κατέχει πάνω από 60% των εξαγωγών παγκοσμίως!
Έλλειψη παρατηρείται στη ζάχαρη, με την εγχώρια παραγωγή να καλύπτει μόνο το 14,3% των αναγκών, που υπολογίζονται στους 320.000 τόνους. Ενώ ως το 2005 η ελληνική ζάχαρη εξασφάλιζε κερδοφορία, το 2006 υπογράφηκε η ταφόπλακά της, όταν η Ελλάδα συμφώνησε με την ΕΕ να παράγει σχεδόν τη μισή παραγωγή από τις ανάγκες της και να πάει σε εισαγωγές!
Η κατάσταση επιδεινώθηκε με το κλείσιμο πολλών εργοστασίων της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, λόγω κακοδιαχείρισης. Με δεδομένο, βέβαια, ότι η ζάχαρη δεν είναι είδος πρώτης ανάγκης, αλλά και με την καλλιέργεια στέβιας, η οποία έχει έως 300 φορές μεγαλύτερη γλυκαντική δράση, σε μια πιθανή παύση των εισαγωγών δεν αναμένεται να αντιμετωπίσει η χώρα σοβαρό πρόβλημα.
Πολύ χαμηλή αυτάρκεια διαπιστώνεται στην κατηγορία των οσπρίων, με ποσοστό που κυμαίνεται στο 39%. Συγκεκριμένα, παράγουμε περίπου 8.000 τόνους φακές και εισάγουμε ακόμα 10.000 τόνους, κυρίως από Τουρκία, προκειμένου να καλύψουμε την εγχώρια ζήτηση. Αντίστοιχο πρόβλημα υπάρχει και στα φασόλια: καταναλώνουμε 35.000 τόνους, εκ των οποίων οι 25.000 τόνοι είναι εισαγωγής. Σημειωτέον ότι το 1981 η ετήσια παραγωγή φασολιών ήταν 31.500 τόνοι!
Το πρόβλημα αυτό θα μπορούσε να λυθεί εύκολα, με μια αναδιάταξη της παραγωγής, ακόμα και με επιδότηση, ώστε σε εκτάσεις που καλλιεργούνται σήμερα άλλα προϊόντα, π.χ. ρύζι (στο οποίο είμαστε πλεονασματικοί), να καλλιεργηθούν όσπρια, πολλά από τα οποία, όπως τα ρεβύθια ή τα μαυρομάτικα φασόλια, έχουν και μικρότερες ανάγκες σε νερό.
Και στις πατάτες υπάρχει αυτάρκεια κατά 82%, με μόνιμη μάστιγα όμως τις «ελληνοποιήσεις» πατάτας από Αίγυπτο, αλλά και τις άσκοπες εισαγωγές κατεψυγμένης πατάτας από χώρες όπως οι ΗΠΑ, επειδή δήθεν τηγανίζεται πιο εύκολα.
Η ελληνική αμπελουργία είναι επίσης σε πολύ καλό επίπεδο, αφού στα επιτραπέζια σταφύλια (αυτάρκεια 133,45%) έχουμε πλεόνασμα, δηλαδή μπορούμε άφοβα να κάνουμε εξαγωγές, χωρίς να μας λείψουν ποτέ.
Αναφέρεται ότι μπορεί το κρασί να καλύπτει τις ανάγκες των Ελλήνων καταναλωτών, αλλά αυτοί δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση στο ουίσκι (το ουίσκι καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος κατανάλωσης ποτών, καταλαμβάνοντας ποσοστό περίπου 42% το 2010, σύμφωνα με έρευνα της ICAP), το οποίο βεβαίως εισάγεται.
Ταυτόχρονα διαθέτουμε και μια πολύ σημαντική (μικρότερη, βέβαια, από το παρελθόν) παραγωγή σταφίδας (σουλτανίνα και κορινθιακή) άνω των 50.000 τόνων ετησίως, η οποία υπερεπαρκεί για τις ανάγκες μας (αυτάρκεια 274,8%) και μας καθιστά ικανούς για εξαγωγές. Στο μέλι, επίσης, καταγράφεται ποσοστό αυτάρκειας της τάξεως 92%.
Αρνάκι άσπρο και παχύ
Όπως υποστηρίζουν οι θιασώτες της ελληνικής τροφοεξάρτησης, το βασικό πρόβλημα της χώρας, ως προς την αυτάρκεια, είναι κυρίως η ζωική παραγωγή. Αυτό, όμως, είναι ένας μύθος - ή, μάλλον, μια μισή αλήθεια.
Το ποσοστό αυτάρκειας στη ζωική παραγωγή-αλιεία ανέρχεται, κατά μέσο όρο, περίπου στο 76,11%, αλλά διαφοροποιείται μεταξύ επιμέρους κατηγοριών προϊόντων, όπως το κρέας, όπου η αυτάρκεια ανέρχεται στο 56% περίπου, με το μικρότερο ποσοστό να καταγράφεται στο βόειο κρέας (13%) και το υψηλότερο στο αιγοπρόβειο κρέας (94%).
Είναι χαρακτηριστικό ότι, από τους 158.000 τόνους που καταναλώνουμε ετησίως σε μοσχαρίσιο κρέας, στην Ελλάδα παράγουμε μόλις τους 20.000 τόνους. Στο χοιρινό κρέας η κατάσταση είναι λίγο καλύτερη, αφού από τους 290.000 τόνους που καταναλώνουμε,παράγουμε μόνο τους 111.000, δηλαδή το 38%.
Η έλλειψη αυτή σε μοσχαρίσιο και χοίρειο κρέας είναι αποτέλεσμα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της Ε.Ε. Χαρακτηριστικό είναι ότι πριν το 1980, δηλαδή πριν μπούμε στην τότε ΕΟΚ, η Ελλάδα είχε φτάσει σε αυτάρκεια στο χοιρινό κρέας 84%, στο μοσχαρίσιο σε 66%, ενώ το αιγοπρόβειο κρέας ήταν στα σημερινά επίπεδα αυτάρκειας - περίπου 94%. Γιατί, όμως, ενώ είμαστε ελλειμματικοί σε βόειο κρέας, συνεχίζουμε να το καταναλώνουμε, σκορπώντας εκατομμύρια ευρώ στο εξωτερικό;
Η Ελλάδα μεταπολεμικά σχεδόν υποχρεώθηκε να καταναλώνει μοσχαρίσιο κρέας, με τη λογική ότι είναι πιο ογκώδες ζώο, με μεγαλύτερη γαλακτοπαραγωγή σε σχέση με τα αιγοπρόβατα, και άρα είναι πιο συμφέρον για την Ελλάδα.
Με επιδοτήσεις της Ε.Ε. εξαφανίστηκαν οι εγχώριες ράτσες βοοειδών και ενισχύθηκε η εκτροφή βοοειδών έναντι της αιγοπροβατοτροφίας και άλλων παραδοσιακών μορφών κτηνοτροφίας, απείρως πιο αποδοτικών, όπως η κονικλοτροφία.
Αντίθετα, το αιγοπρόβειο κρέας και κάποιες εγχώριες φυλές βοοειδών προέρχονται στην πλειοψηφία τους από κοπάδια ζώων που βόσκουν τον περισσότερο χρόνο ελεύθερα σε ορεινές ή ημιορεινές περιοχές, εκμεταλλευόμενα πλήρως την πλούσια ελληνική χλωρίδα.
Στο αιγοπρόβειο κρέας είμαστε σχεδόν αυτάρκεις, αφού σύμφωνα με στοιχεία για το 2009 η Ελλάδα διαθέτει περίπου 8,9 εκατ. πρόβατα και 4,8 εκατ. κατσίκια, δηλαδή αντιστοιχούν περίπου ένα πρόβατο και μισή κατσίκα για κάθε Έλληνα.
Σημαντικός τομέας είναι και η πτηνοτροφία, στην οποία είμαστε αυτάρκεις κατά 85% στο κρέας και κατά 91% στα αυγά.Ιδιαίτερα για τα αυγά, υπάρχει τόση παραγωγή, ώστε το 2011 οι εξαγωγές αυξήθηκαν κατά. 2134%!
Στη δε αλιεία το ποσοστό αυτάρκειας, χωρίς να υπολογίσουμε τις ιχθυοκαλλιέργειες, αγγίζει περίπου το 125,6%, με πάνω από 160.000 τόνους ψαριών τον χρόνο. Μαζί με τις ιχθυοκαλλιέργειες (120.000 τόνοι), το ποσοστό σε αυτάρκεια των αλιευμάτων φτάνει το 221,3%!
Στην κατηγορία των γαλακτοκομικών-τυροκομικών προϊόντων, η φέτα -με ποσοστό αυτάρκειας 147%- περίπου υπερβαίνει τον μέσο όρο της κατηγορίας, ο οποίος κυμαίνεται στο 80%. Γενικότερα στο γάλα, η Ελλάδα κατά το παρελθόν ήταν πλεονασματική. Σήμερα είναι ελλειμματική, αφού η παραγωγή αγελαδινού γάλακτος κυμαίνεται στους 638 χιλιάδες τόνους, καλύπτοντας μόνο το 58,2% της ζήτησης (στοιχεία ΕΛΟΓΑΚ 2011). Βέβαια, στο αιγοπρόβειο γάλα που έχει καιμεγαλύτερη θρεπτική αξία, είμαστε σχεδόν αυτάρκεις, με παραγωγή που καλύπτει το 98% της ζήτησης. Αυτό που δε γνωρίζει ο πολύς κόσμος είναι ότι η σχετικά μειωμένη παραγωγή γάλακτος δεν οφείλεται στη μη παραγωγικότητα της ελληνικής κτηνοτροφίας αλλά στο καθεστώς των ποσοστώσεων που επέβαλε η ΕΕ. Μέχρι τις αρχές του 2000, η χώρα πλήρωνε πρόστιμα στην ΕΕ, επειδή οι παραγόμενες ποσότητες γάλακτος ήταν υψηλότερες από το πλαφόν που είχε δέσει αυθαίρετα η ΕΕ - κι αυτό διότι δεν είναι αναλογικές ούτε με τον πληθυσμό, ούτε με το ζωικό κεφάλαιο κάθε χώρας.
Ταυτόχρονα, ενώ μας επέβαλαν χαμηλή παραγωγή, εισήγαμε χιλιάδες τόνους συμπυκνωμένου γάλακτος από Ολλανδία και Γερμανία, πετώντας εκατομμύρια ευρώ στο εξωτερικό. Το καθεστώς αυτό, σε συνδυασμό με την αύξηση των τιμών των ζωοτροφών και την έλλειψη στήριξης από την πολιτεία, αποθάρρυνε πολλούς κτηνοτρόφους, με αποτέλεσμα την τελευταία δεκαετία να εγκαταλείψουν το επάγγελμά τους το 63,5% των κτηνοτρόφων.
Η Ελλάδα «υπερδύναμη» τροφίμων
Σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία (στοιχεία 2009), η Ελλάδα καλλιεργεί 32.693 χιλιάδες στρέμματα, από τα 37.324 χιλιάδες στρέμματα (25% της έκτασής μας) που είναι η συνολική καλλιεργήσιμη έκτασή μας, δηλαδή καλλιεργείται περίπου το 87,6% των καλλιεργήσιμων εκτάσεων. Τα υπόλοιπα 4.631 χιλιάδες στρέμματα είναι αναξιοποίητα, αφού βρίσκονται σε αγρανάπαυση, η οποία μάλιστα είναι και συμφέρουσα, αφού είναι επιδοτούμενη από την ΕΕ.
Το βασικό πρόβλημα της ελληνικής γεωργίας είναι η μείωση του αγροτικού πληθυσμού, με άμεση συνέπεια την υποβάθμιση πρώην αγροτικών εκτάσεων. Για να μεταβληθεί αυτή η κατάσταση απαιτούνται σοβαρά κίνητρα για τους νέους.
Ένας ακόμα τομέας ανάπτυξης είναι και η εκτατική μορφή κτηνοτροφίας. Η Ελλάδα διαθέτει λιβάδια σε ποσοστό 35% του εδάφους της, τη στιγμή που στην Ιταλία είναι το 15%, στην Πορτογαλία το 16% και στην Ισπανία το 24%. Στα λιβάδια αυτά μπορούν να βόσκουν κατά το μεγαλύτερο διάστημα του έτους αιγοπρόβατα ή και εγχώριες φυλές βοοειδών και χοίρων, χωρίς να έχουν καμία ανάγκη για ζωοτροφές.
Ένας ακόμα αναξιοποίητος πλούτος είναι και η αλιεία. Η Ελλάδα, με τα15.000 χιλιόμετρα
ακτογραμμών, τα 300 θαλάσσια είδη, τα ποτάμια (ο Αλιάκμονας έχει 33 είδη ψαριών
και ο Αξιός 36), τις λίμνες, τους εκατοντάδες κόλπους, καθώς και τα 3.000
νησιά, είναι ένα φυσικό ιχθυοτροφείο. Ήδη η χώρα διαθέτει τον μεγαλύτερο
αλιευτικό στόλο στην Ε.Ε
Αναπτυξιακές προοπτικές
Η χώρα θα έπρεπε εδώ και δεκαετίες να επενδύσει όχι μόνο στη διατροφική της αυτάρκεια, κάτι που ήδη υφίσταται παρόλη την γεωργοκτόνα πολιτική των τελευταίων ετών, αλλά και στην εξάρτηση σε τρόφιμα άλλων χωρών από εμάς, ώστε σε μια πιθανή κρίση να έχουμε συμμάχους τους εμπορικούς μας εταίρους.
Ο φιλότιμος Έλληνας αγρότης, που κατάφερε εδώ και αιώνες να θρέψει τον ελληνικό πληθυσμό, ακόμα και σε αντίξοες συνθήκες, είναι σίγουρο ότι και τώρα θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και θα καταφέρει να θρέψει τους Έλληνες.
Παρόλα αυτά, όμως, η αυτάρκεια σε τρόφιμα απαιτεί συντονισμένη δράση όλων - από τους κρατικούς φορείς και τις αρμόδιες υπηρεσίες, μέχρι τον τελευταίο καταναλωτή, ο οποίος θα πρέπει να αποκτήσει εθνική συνείδηση και να πάψει να καταναλώνει εισαγόμενα, κυρίως τυποποιημένα τρόφιμα αμφίβολης ποιότητας, που ενισχύουν παραγωγούς και οικονομίες άλλων κρατών.
Ακόμα και αν οι τιμές των ελληνικών προϊόντων είναι υψηλότερες, θα πρέπει να στηρίξουμε τον αγώνα και τον μόχθο του Έλληνα γεωργού. Η επιστροφή στη μεσογειακή διατροφή, που όλοι αναφέρουν αλλά κανείς δεν εφαρμόζει, είναι αυτή που θα μας προστατεύσει σε πιθανή παύση των εισαγωγών.
Η Ελλάδα δεν είναι απλά μια πλούσια χώρα, αλλά μια κοιμισμένη υπερδύναμη, η οποία θα πρέπει να κάποτε να ξυπνήσει και να ορθοποδήσει, πάντα στηριγμένη στα δικά της πόδια. Με δεδομένη την παγκόσμια αύξηση του πληθυσμού, τα τρόφιμα είναι ένας τομέας ζωτικής σημασίας, που μελλοντικά θα αποτελέσει παγκοσμίως τη μέγιστη προτεραιότητα για κάθε κράτος, αλλά και το υπ’ αριθμόν ένα μέσο άσκησης εξωτερικής πολιτικής.
Η αυτονομία στα τρόφιμα είναι η μόνη λύση για την επίτευξη της ελευθερίας των λαών, αλλά και της εθνικής ανεξαρτησίας, αφού η χειρότερη μορφή εξάρτησης είναι εκείνη της διατροφής του πληθυσμού.
*Πτυχιούχος του Τμήματος Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Οι παραπάνω φράσεις, εκτός από ενδείξεις εθνικής μειονεξίας, μαρτυρούν και ένα τεράστιο έλλειμμα πληροφόρησης ή, καλύτερα, μια συστηματική παραπληροφόρηση του κοινού σχετικά με τις πραγματικές δυνατότητες της χώρας.
Ο μύθος της έλλειψης τροφίμων στην Ελλάδα
Όπως προκύπτει από την έρευνα του Ευρωβαρόμετρου, το ...79% των Ελλήνων (και το 47% των Κυπρίων) θεωρεί πως δεν υπάρχουν επαρκή επίπεδα παραγωγής τροφίμων για τον ευρωπαϊκό πληθυσμό σε επίπεδο ΕΕ, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων (ποσοστό 94% - το μεγαλύτερο σε όλη την Ευρώπη) πιστεύει ότι η εθνική παραγωγή τροφίμων δεν είναι επαρκής για να καλύψει τις ανάγκες του πληθυσμού.
Οι παραπάνω φόβοι των Ελλήνων είναι εντελώς αδικαιολόγητοι. Σύμφωνα με έρευνα της ΠΑΣΕΓΕΣ, η οποία πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας, η Ελλάδα, ακόμα κι αν κοπούν τελείως οι εισαγωγές τροφίμων(όπως έγινε στην Αργεντινή), δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να πεινάσει.
Έτσι, λοιπόν, όπως αναφέρει ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ, το ποσοστό αυτάρκειας της χώρας σε μια σειρά βασικών αγροτικών-διατροφικών προϊόντων φυτικής και ζωικής παραγωγής για το 2010, ανήλθε κατά μέσο όρο στο 94% περίπου!
Ειδικότερα, από την παραπάνω έρευνα προκύπτει ότι το ποσοστό αυτάρκειας στη φυτική παραγωγή ανέρχεται κατά μέσο όρο περίπου στο 99%, αλλά διαφοροποιείται μεταξύ επιμέρους κατηγοριών προϊόντων, όπως τα δημητριακά, όπου η αυτάρκεια ανέρχεται στο 82% περίπου, με το μικρότερο ποσοστό να καταγράφεται στο μαλακό σιτάρι (32%) και το υψηλότερο στο ρύζι (171 %).
Στο ελαιόλαδο και τις ελιές, τα οποία είναι βασικά είδη διατροφής, η αυτάρκεια εμφανίζει υψηλό ποσοστό, μια και η χώρα παραμένει έντονα εξαγωγική στα δυο αυτά προϊόντα. Στο λάδι η παραγωγή φτάνει επίσημα το 151% της κατανάλωσης. Στο ποσοστό αυτό, όμως, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και μια τεράστια ποσότητα ατυποποίητου λαδιού που εξάγεται παρανόμως κυρίως σε γειτονικές χώρες, καθώς και ένα μικρό ποσοστό της τάξεως του 4,33% ελαιολάδου που εισάγεται ετησίως, χωρίς κανείς να ξέρει την αιτία.
Συνυπολογίζοντας αυτά τα ποσοστά, θα μπορούσαμε να τροφοδοτούμε με λάδι σχεδόν όλη την Ευρώπη!
Το ψωμί, ψωμάκι;
Στο μαλακό σιτάρι, από το οποίο γίνεται το ψωμί, εισάγουμε ετησίως πάνω από 1.000.000 τόνους αξίας εκατομμυρίων ευρώ, κυρίως από χώρες όπως η Ρωσία, η Γαλλία και η Ουκρανία. Οι εισαγωγές αυτές είναι τελείως άσκοπες και καταστροφικές για την ελληνική Οικονομία - πρόκειται για σιτηρά αμφίβολης ποιότητας, αφού κάποιες ανατολικές χώρες υποχρεούνται βάσει κοινοτικής νομοθεσίας να κάνουν ακόμα και ελέγχους για ίχνη ραδιενέργειας!
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1957(!) η Ελλάδα πέτυχε την αυτάρκεια σε μαλακό σιτάρι, με την ποικιλία Γ 38290 που δημιούργησε το Ελληνικό Ινστιτούτο Σιτηρών. Μάλιστα, προς τα τέλη του 1970 υπήρχε πλεόνασμα που διατηρήθηκε μέχρι το 1984!
Έκτοτε αρχίζει ραγδαία μείωση της καλλιέργειας του μαλακού σιταριού, η οποία συνοδεύεται από αντίστοιχη αύξηση της καλλιέργειας του σκληρού.
Ως αποτέλεσμα, η Ελλάδα είναι από τότε ελλειμματική σε μαλακό σιτάρι και πλεονασματική σε σκληρό, από το οποίο γίνονται τα ζυμαρικά. Αυτό οφείλεται στην Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ε.Ε., η οποία έδωσε ισχυρά κίνητρα στους παραγωγούς σκληρού σιταριού (35 ευρώ το στρέμμα).
Δηλαδή μας αύξησαν την παραγωγή μακαρονιών και μάς μείωσαν την παραγωγή ψωμιού, που από την Αρχαιότητα είναι βασικό είδος διατροφής.
Παρόλα αυτά, η Ελλάδα κατέχει την τέταρτη θέση στην Ευρώπη στην παραγωγή σιτηρών με 9 εκατ. στρέμματα, από τα οποία περίπου τα 6 εκατ. είναι με σκληρό και μαλακό σιτάρι!
Η χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας
Στα εσπεριδοειδή, τη μεγαλύτερη αυτάρκεια κατέχουν τα πορτοκάλια με ποσοστό 167%, ενώ στα λεμόνια η αυτάρκεια περιορίζεται στο 63%. Αλλά και στα υπόλοιπα φρούτα η αυτάρκεια παραμένει υψηλή (128%). Αντί, λοιπόν, να τρώμε μπανάνες, ανανάδες και παπάγια(;), είναι προτιμότερο να στραφούμε στα ελληνικά φρούτα, τα οποία είναι απείρως πιο θρεπτικά και, ευτυχώς, δεν πρόκειται να μας λείψουν ποτέ. Είναι ενδεικτικό ότι στο ροδάκινο η Ελλάδα κατέχει πάνω από 60% των εξαγωγών παγκοσμίως!
Έλλειψη παρατηρείται στη ζάχαρη, με την εγχώρια παραγωγή να καλύπτει μόνο το 14,3% των αναγκών, που υπολογίζονται στους 320.000 τόνους. Ενώ ως το 2005 η ελληνική ζάχαρη εξασφάλιζε κερδοφορία, το 2006 υπογράφηκε η ταφόπλακά της, όταν η Ελλάδα συμφώνησε με την ΕΕ να παράγει σχεδόν τη μισή παραγωγή από τις ανάγκες της και να πάει σε εισαγωγές!
Η κατάσταση επιδεινώθηκε με το κλείσιμο πολλών εργοστασίων της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, λόγω κακοδιαχείρισης. Με δεδομένο, βέβαια, ότι η ζάχαρη δεν είναι είδος πρώτης ανάγκης, αλλά και με την καλλιέργεια στέβιας, η οποία έχει έως 300 φορές μεγαλύτερη γλυκαντική δράση, σε μια πιθανή παύση των εισαγωγών δεν αναμένεται να αντιμετωπίσει η χώρα σοβαρό πρόβλημα.
Πολύ χαμηλή αυτάρκεια διαπιστώνεται στην κατηγορία των οσπρίων, με ποσοστό που κυμαίνεται στο 39%. Συγκεκριμένα, παράγουμε περίπου 8.000 τόνους φακές και εισάγουμε ακόμα 10.000 τόνους, κυρίως από Τουρκία, προκειμένου να καλύψουμε την εγχώρια ζήτηση. Αντίστοιχο πρόβλημα υπάρχει και στα φασόλια: καταναλώνουμε 35.000 τόνους, εκ των οποίων οι 25.000 τόνοι είναι εισαγωγής. Σημειωτέον ότι το 1981 η ετήσια παραγωγή φασολιών ήταν 31.500 τόνοι!
Το πρόβλημα αυτό θα μπορούσε να λυθεί εύκολα, με μια αναδιάταξη της παραγωγής, ακόμα και με επιδότηση, ώστε σε εκτάσεις που καλλιεργούνται σήμερα άλλα προϊόντα, π.χ. ρύζι (στο οποίο είμαστε πλεονασματικοί), να καλλιεργηθούν όσπρια, πολλά από τα οποία, όπως τα ρεβύθια ή τα μαυρομάτικα φασόλια, έχουν και μικρότερες ανάγκες σε νερό.
Και στις πατάτες υπάρχει αυτάρκεια κατά 82%, με μόνιμη μάστιγα όμως τις «ελληνοποιήσεις» πατάτας από Αίγυπτο, αλλά και τις άσκοπες εισαγωγές κατεψυγμένης πατάτας από χώρες όπως οι ΗΠΑ, επειδή δήθεν τηγανίζεται πιο εύκολα.
Η ελληνική αμπελουργία είναι επίσης σε πολύ καλό επίπεδο, αφού στα επιτραπέζια σταφύλια (αυτάρκεια 133,45%) έχουμε πλεόνασμα, δηλαδή μπορούμε άφοβα να κάνουμε εξαγωγές, χωρίς να μας λείψουν ποτέ.
Αναφέρεται ότι μπορεί το κρασί να καλύπτει τις ανάγκες των Ελλήνων καταναλωτών, αλλά αυτοί δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση στο ουίσκι (το ουίσκι καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος κατανάλωσης ποτών, καταλαμβάνοντας ποσοστό περίπου 42% το 2010, σύμφωνα με έρευνα της ICAP), το οποίο βεβαίως εισάγεται.
Ταυτόχρονα διαθέτουμε και μια πολύ σημαντική (μικρότερη, βέβαια, από το παρελθόν) παραγωγή σταφίδας (σουλτανίνα και κορινθιακή) άνω των 50.000 τόνων ετησίως, η οποία υπερεπαρκεί για τις ανάγκες μας (αυτάρκεια 274,8%) και μας καθιστά ικανούς για εξαγωγές. Στο μέλι, επίσης, καταγράφεται ποσοστό αυτάρκειας της τάξεως 92%.
Αρνάκι άσπρο και παχύ
Όπως υποστηρίζουν οι θιασώτες της ελληνικής τροφοεξάρτησης, το βασικό πρόβλημα της χώρας, ως προς την αυτάρκεια, είναι κυρίως η ζωική παραγωγή. Αυτό, όμως, είναι ένας μύθος - ή, μάλλον, μια μισή αλήθεια.
Το ποσοστό αυτάρκειας στη ζωική παραγωγή-αλιεία ανέρχεται, κατά μέσο όρο, περίπου στο 76,11%, αλλά διαφοροποιείται μεταξύ επιμέρους κατηγοριών προϊόντων, όπως το κρέας, όπου η αυτάρκεια ανέρχεται στο 56% περίπου, με το μικρότερο ποσοστό να καταγράφεται στο βόειο κρέας (13%) και το υψηλότερο στο αιγοπρόβειο κρέας (94%).
Είναι χαρακτηριστικό ότι, από τους 158.000 τόνους που καταναλώνουμε ετησίως σε μοσχαρίσιο κρέας, στην Ελλάδα παράγουμε μόλις τους 20.000 τόνους. Στο χοιρινό κρέας η κατάσταση είναι λίγο καλύτερη, αφού από τους 290.000 τόνους που καταναλώνουμε,παράγουμε μόνο τους 111.000, δηλαδή το 38%.
Η έλλειψη αυτή σε μοσχαρίσιο και χοίρειο κρέας είναι αποτέλεσμα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της Ε.Ε. Χαρακτηριστικό είναι ότι πριν το 1980, δηλαδή πριν μπούμε στην τότε ΕΟΚ, η Ελλάδα είχε φτάσει σε αυτάρκεια στο χοιρινό κρέας 84%, στο μοσχαρίσιο σε 66%, ενώ το αιγοπρόβειο κρέας ήταν στα σημερινά επίπεδα αυτάρκειας - περίπου 94%. Γιατί, όμως, ενώ είμαστε ελλειμματικοί σε βόειο κρέας, συνεχίζουμε να το καταναλώνουμε, σκορπώντας εκατομμύρια ευρώ στο εξωτερικό;
Η Ελλάδα μεταπολεμικά σχεδόν υποχρεώθηκε να καταναλώνει μοσχαρίσιο κρέας, με τη λογική ότι είναι πιο ογκώδες ζώο, με μεγαλύτερη γαλακτοπαραγωγή σε σχέση με τα αιγοπρόβατα, και άρα είναι πιο συμφέρον για την Ελλάδα.
Με επιδοτήσεις της Ε.Ε. εξαφανίστηκαν οι εγχώριες ράτσες βοοειδών και ενισχύθηκε η εκτροφή βοοειδών έναντι της αιγοπροβατοτροφίας και άλλων παραδοσιακών μορφών κτηνοτροφίας, απείρως πιο αποδοτικών, όπως η κονικλοτροφία.
Αντίθετα, το αιγοπρόβειο κρέας και κάποιες εγχώριες φυλές βοοειδών προέρχονται στην πλειοψηφία τους από κοπάδια ζώων που βόσκουν τον περισσότερο χρόνο ελεύθερα σε ορεινές ή ημιορεινές περιοχές, εκμεταλλευόμενα πλήρως την πλούσια ελληνική χλωρίδα.
Στο αιγοπρόβειο κρέας είμαστε σχεδόν αυτάρκεις, αφού σύμφωνα με στοιχεία για το 2009 η Ελλάδα διαθέτει περίπου 8,9 εκατ. πρόβατα και 4,8 εκατ. κατσίκια, δηλαδή αντιστοιχούν περίπου ένα πρόβατο και μισή κατσίκα για κάθε Έλληνα.
Σημαντικός τομέας είναι και η πτηνοτροφία, στην οποία είμαστε αυτάρκεις κατά 85% στο κρέας και κατά 91% στα αυγά.Ιδιαίτερα για τα αυγά, υπάρχει τόση παραγωγή, ώστε το 2011 οι εξαγωγές αυξήθηκαν κατά. 2134%!
Στη δε αλιεία το ποσοστό αυτάρκειας, χωρίς να υπολογίσουμε τις ιχθυοκαλλιέργειες, αγγίζει περίπου το 125,6%, με πάνω από 160.000 τόνους ψαριών τον χρόνο. Μαζί με τις ιχθυοκαλλιέργειες (120.000 τόνοι), το ποσοστό σε αυτάρκεια των αλιευμάτων φτάνει το 221,3%!
Στην κατηγορία των γαλακτοκομικών-τυροκομικών προϊόντων, η φέτα -με ποσοστό αυτάρκειας 147%- περίπου υπερβαίνει τον μέσο όρο της κατηγορίας, ο οποίος κυμαίνεται στο 80%. Γενικότερα στο γάλα, η Ελλάδα κατά το παρελθόν ήταν πλεονασματική. Σήμερα είναι ελλειμματική, αφού η παραγωγή αγελαδινού γάλακτος κυμαίνεται στους 638 χιλιάδες τόνους, καλύπτοντας μόνο το 58,2% της ζήτησης (στοιχεία ΕΛΟΓΑΚ 2011). Βέβαια, στο αιγοπρόβειο γάλα που έχει καιμεγαλύτερη θρεπτική αξία, είμαστε σχεδόν αυτάρκεις, με παραγωγή που καλύπτει το 98% της ζήτησης. Αυτό που δε γνωρίζει ο πολύς κόσμος είναι ότι η σχετικά μειωμένη παραγωγή γάλακτος δεν οφείλεται στη μη παραγωγικότητα της ελληνικής κτηνοτροφίας αλλά στο καθεστώς των ποσοστώσεων που επέβαλε η ΕΕ. Μέχρι τις αρχές του 2000, η χώρα πλήρωνε πρόστιμα στην ΕΕ, επειδή οι παραγόμενες ποσότητες γάλακτος ήταν υψηλότερες από το πλαφόν που είχε δέσει αυθαίρετα η ΕΕ - κι αυτό διότι δεν είναι αναλογικές ούτε με τον πληθυσμό, ούτε με το ζωικό κεφάλαιο κάθε χώρας.
Ταυτόχρονα, ενώ μας επέβαλαν χαμηλή παραγωγή, εισήγαμε χιλιάδες τόνους συμπυκνωμένου γάλακτος από Ολλανδία και Γερμανία, πετώντας εκατομμύρια ευρώ στο εξωτερικό. Το καθεστώς αυτό, σε συνδυασμό με την αύξηση των τιμών των ζωοτροφών και την έλλειψη στήριξης από την πολιτεία, αποθάρρυνε πολλούς κτηνοτρόφους, με αποτέλεσμα την τελευταία δεκαετία να εγκαταλείψουν το επάγγελμά τους το 63,5% των κτηνοτρόφων.
Η Ελλάδα «υπερδύναμη» τροφίμων
Σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία (στοιχεία 2009), η Ελλάδα καλλιεργεί 32.693 χιλιάδες στρέμματα, από τα 37.324 χιλιάδες στρέμματα (25% της έκτασής μας) που είναι η συνολική καλλιεργήσιμη έκτασή μας, δηλαδή καλλιεργείται περίπου το 87,6% των καλλιεργήσιμων εκτάσεων. Τα υπόλοιπα 4.631 χιλιάδες στρέμματα είναι αναξιοποίητα, αφού βρίσκονται σε αγρανάπαυση, η οποία μάλιστα είναι και συμφέρουσα, αφού είναι επιδοτούμενη από την ΕΕ.
Το βασικό πρόβλημα της ελληνικής γεωργίας είναι η μείωση του αγροτικού πληθυσμού, με άμεση συνέπεια την υποβάθμιση πρώην αγροτικών εκτάσεων. Για να μεταβληθεί αυτή η κατάσταση απαιτούνται σοβαρά κίνητρα για τους νέους.
Ένας ακόμα τομέας ανάπτυξης είναι και η εκτατική μορφή κτηνοτροφίας. Η Ελλάδα διαθέτει λιβάδια σε ποσοστό 35% του εδάφους της, τη στιγμή που στην Ιταλία είναι το 15%, στην Πορτογαλία το 16% και στην Ισπανία το 24%. Στα λιβάδια αυτά μπορούν να βόσκουν κατά το μεγαλύτερο διάστημα του έτους αιγοπρόβατα ή και εγχώριες φυλές βοοειδών και χοίρων, χωρίς να έχουν καμία ανάγκη για ζωοτροφές.
Ένας ακόμα αναξιοποίητος πλούτος είναι και η αλιεία. Η Ελλάδα, με τα
Αναπτυξιακές προοπτικές
Η χώρα θα έπρεπε εδώ και δεκαετίες να επενδύσει όχι μόνο στη διατροφική της αυτάρκεια, κάτι που ήδη υφίσταται παρόλη την γεωργοκτόνα πολιτική των τελευταίων ετών, αλλά και στην εξάρτηση σε τρόφιμα άλλων χωρών από εμάς, ώστε σε μια πιθανή κρίση να έχουμε συμμάχους τους εμπορικούς μας εταίρους.
Ο φιλότιμος Έλληνας αγρότης, που κατάφερε εδώ και αιώνες να θρέψει τον ελληνικό πληθυσμό, ακόμα και σε αντίξοες συνθήκες, είναι σίγουρο ότι και τώρα θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και θα καταφέρει να θρέψει τους Έλληνες.
Παρόλα αυτά, όμως, η αυτάρκεια σε τρόφιμα απαιτεί συντονισμένη δράση όλων - από τους κρατικούς φορείς και τις αρμόδιες υπηρεσίες, μέχρι τον τελευταίο καταναλωτή, ο οποίος θα πρέπει να αποκτήσει εθνική συνείδηση και να πάψει να καταναλώνει εισαγόμενα, κυρίως τυποποιημένα τρόφιμα αμφίβολης ποιότητας, που ενισχύουν παραγωγούς και οικονομίες άλλων κρατών.
Ακόμα και αν οι τιμές των ελληνικών προϊόντων είναι υψηλότερες, θα πρέπει να στηρίξουμε τον αγώνα και τον μόχθο του Έλληνα γεωργού. Η επιστροφή στη μεσογειακή διατροφή, που όλοι αναφέρουν αλλά κανείς δεν εφαρμόζει, είναι αυτή που θα μας προστατεύσει σε πιθανή παύση των εισαγωγών.
Η Ελλάδα δεν είναι απλά μια πλούσια χώρα, αλλά μια κοιμισμένη υπερδύναμη, η οποία θα πρέπει να κάποτε να ξυπνήσει και να ορθοποδήσει, πάντα στηριγμένη στα δικά της πόδια. Με δεδομένη την παγκόσμια αύξηση του πληθυσμού, τα τρόφιμα είναι ένας τομέας ζωτικής σημασίας, που μελλοντικά θα αποτελέσει παγκοσμίως τη μέγιστη προτεραιότητα για κάθε κράτος, αλλά και το υπ’ αριθμόν ένα μέσο άσκησης εξωτερικής πολιτικής.
Η αυτονομία στα τρόφιμα είναι η μόνη λύση για την επίτευξη της ελευθερίας των λαών, αλλά και της εθνικής ανεξαρτησίας, αφού η χειρότερη μορφή εξάρτησης είναι εκείνη της διατροφής του πληθυσμού.
*Πτυχιούχος του Τμήματος Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Πηγή: http://dimtris-kypriotis.blogspot.gr/
Σάββατο 30 Μαΐου 2015
Το ερώτημα λοιπόν είναι: Αντέχεις να μάθεις την αληθινή νεότερη ιστορία του Έθνους μας και πώς συνδέεται το παρελθόν με το παρόν κι ενδεχομένως το μέλλον; Σε μιάμιση ώρα περίπου, θα μάθεις σε σύμπτυξη την αληθινή νεότερη ιστορία που υποτίθεται ότι σε δίδαξαν στα σχολικά σου χρόνια. Βεβαίως το βιβλίο του κ. Θεόδωρου Παναγόπουλου (Όλα στο Φώς) είναι για μένα ο επόμενος στόχος προς βαθιά μελέτη. Απολαύστε τον...!!!
Παρουσίαση του βιβλίου:
Ο Θεόδωρος Παναγόπουλος έρχεται με νέες αποκαλύψεις και περνάει από "δίκη" όλους εκείνους που στρέβλωσαν την αλήθεια. Ποιοί και γιατί σκότωσαν τον Καποδίστρια; Ήταν πράγματι τύραννος ο Καποδίστριας ή μια μεγάλη μορφή που θα μπορούσε να οδηγήσει την Ελλάδα στην κορυφή της δόξας που της άξιζε; Γιατί ο Κολοκοτρώνης δεχόταν το απροκάλυπτο μίσος των προκρίτων, γιατί δολοφόνησαν τον γυιό του τον Πάνο που θα τον διαδεχόταν; Ποιος ήταν ο πραγματικός Μακρυγιάννης; Ήταν ένας αγνός ήρωας ή άνθρωπος γεμάτος πάθη και μίση και φθόνο; Ποιοί σκότωσαν τον Καραϊσκάκη; Ποιοί και με ποιών τις εντολές δολοφόνησαν τον Ανδρούτσο;Ο πρώην δικαστής Θ. Παναγόπουλος, σε μια εικονική δίκη, αποδίδει τα του Καίσαρος το Καίσαρι.
Ένα βιβλίο που ρίχνει άπλετο φως στις πιο σκοτεινές πτυχές της Επανάστασης του '21, αλλά και στη μετεπαναστατική περίοδο.
Η πολυαναμμενόμενη συνέχεια του βιβλίου ΤΑ ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Περιεχόμενα
ΠρόλογοςΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
Σκύβω και προσκυνώ το λείψανό σου Ελλάδα
Το συμβόλαιο θανάτου του Κυβερνήτη
Τα αργύρια της δολοφονίας
Ο Ηρακλής
Η δίκη του Γιωργάκη Μαυρομιχάλη
Η συζήτηση ενώπιον του Στρατοδικείου
Η αγόρευση του δημόσιου κατηγόρου
Τα γαϊδούρια
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
Κάτω ο τύραννος
Η ανταρσία της Μάνης
Το μεγαλουργόν έγκλημα
Με κατάφερε να βάλω φωτιά στο σπίτι μου
Ένας τυφώνας σαρώνει την Ελλάδα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
Ο Καποδίστριας πέφτει, η Ελλάδα γκρεμίζεται
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα
Λεηλατήστε ελεύθερα!
Δουλειά να κάμετε και ό,τι σημαία θέλετε
Το ΕΑΤ-ΕΣΑ του Ναυπλίου
Η κηδεία του Συντάγματος
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ
"Ελληνόγλωσσον ξενοδοχείον"
Όλοι να πληρώσετε
Όταν προστάζουνε πολλοί, σπίτι δεν χτίζεται!
Το Διευθυντήριον
Σκότωμα στους τυράννους
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ
"Ο ολέθριος της Ελλάδος δαίμων"
Οι καλαμαράδες του Μαυροκορδάτου
Η Φαναριώτικη ράτσα
Ιγνάτιος Ουγγροβλαχίας
"Έρριψε χαμαί το προσωπείον"
Ο δρόμος προς την εξουσία
Στάσου Τούρκο... να ρωτήσω!
Συνταγματική Προεστοκρατία
Τους τύλιξε σε μια κόλλα χαρτί...
Μία δολοφονία και ένας διπλός εκβιασμός
Ο ένδοξος αρχιστράτηγος
Οι χάρτινες φιγούρες του καραγκιόζη
Η νίλα του Δράμαλη
Αιδώς αχρείοι!
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ
Προεκλογικό όργιο
Έτοιμοι για εμφύλιο
Τυραννική ολιγαρχία
Διαίρει και βασίλευε
Σε διώχνω με τα λεμόνια
Βουλευτικό κατά Εκτελεστικού
Η καθαίρεση του Εκτελεστικού
Η Νέα Διακυβέρνηση
Οι λύκοι και τα πρόβατα
Που πήγαν τα λεφτά;
"Τα εξόδευσα δια τας ανάγκας της πατρίδος!"
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ
Ο βρακοφόρος Αρχιστράτηγος
Το φλιτζάνι του Μεχμεταλή
Αμνηστία με... παραθυράκι...
Μαστίγιο και καρότο
Τσεκούρι και φωτιά
Ένας ταγματασφαλίτης των Αιγυπτίων
Και ταγματασφαλίτης και Ιμπραημασφαλίτης
Κάτω τα χέρια από τον Κουλά!
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΓΔΟΟ
Λονδίνο, Κεφαλονιά, Μεσολόγγι
Ένας Άγγλος θύμα του Μαυροκορδάτου
Πρώτη πράξη υποτέλειας
Η ιστορία επαναλαμβάνεται...
Δεύτερη πράξη υποτέλειας
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑΤΟ
Πώς γίνεται κανείς πλούσιος
"Γκαϊριμενκούλ Kolettis"
Το Βατοπέδι του '21
"Άλλον δεν εγνώρισεν η Ελλάς Κωλέττην..."
"Οι Εκλαμπρότατοι Άρχοντες"
"Οι Άγιοι Πατέρες"
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ
Η άλλη πλευρά του λόφου
"Δεν αποδέχομαι την επιχορήγηση"
"Το διαμάντι του '21"
Μπουμπουλίνα
Μαντώ Μαυρογένους
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΔΕΚΑΤΟ
Η Γ' Εθνική Συνέλευση
"Ταύτα εγένοντο επί Διοικήσεως Κουντουριώτη"
Η σάρα και η μάρα...
Επεισόδια στην Κορινθία
Αίγινα, Επίδαυρος, Ερμιόνη, ή Τροιζήνα;
"Πάρτε όποιον διάολον θέλετε..."
Ανεγνώσθη
Ησυχία... Άρχεται η συνεδρίασις!
Το όνειρο του Κολοκοτρώνη
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΩΔΕΚΑΤΟ
Δυο Άγγλοι μισθοφόροι-σταυροφόροι
Οι γνωστοί άγνωστοι δολοφόνοι
Η τραγωδία του Φαλήρου
Η Ακρόπολη και οι Σταυρωτήδες
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΡΙΤΟ
Ο Μακρυγιάννης χωρίς το φωτοστέφανο
"Γιάννη, Γιάννη και Αγιάννη, ήρθα μόνος μου"
"Πατήρ, Υιός και... Άγιο Πνεύμα"
Οι συμπέθεροι του Καραϊσκάκη
"Θα γένη διαφορετικό το πράμα"
"Είναι όλοι κλέφτες και άρπαγοι"
Να πεις, ότι μου είπες να πω
Δεν ορκίζομαι
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ
Ο Μακρυγιάννης στον Ανακριτή
1. Ψυχογυιός του Λιδωρίκη
2. Μισθοφόρος
3. Αγία Μαρίνα
4. Ο Αρχηγός του Γ.Ε.Σ. Νεόφυτος
5. "Να τον πνίξωμεν, να τον πνίξωμεν..."
6. Νικήτα σκότωσε τον Οδυσσέα
7. Οδυσσέα, σκότωσε τον Υψηλάντη και τον Νικήτα!
8. Ας χαθούνε όλοι
9. "Κόπιασε στη δουλειά σου"
10. "Τα παιδιά των Τούρκων!"
11. Είστε όλοι θερία
12. Θα μας φάνε όλους
13. Ο Οδυσσέας στην Αθήνα
14. Τα καπάκια
15. "Βλάχικη πολιτική"
16. Γκούρας
17. Ο κουμπάρος μου ο Γκούρας
18. Μεγάλη Παρασκευή
19. Φωνές από τον Άδη
20. Οδυσσέα, σκότωσε τον Παλάσκα και τον Νούτσο
21. Καταζητείται. Αμοιβή 5.000 γρόσια!
Ο Επίβουλος και ο προδότης της πατρίδος
"Την προδοσία ελπίζω να σ' τη γράψω στο κούτελο"
Και τα στοιχεία της Φύσης εναντίον του
"Είναι εις την εύνοιαν της Διοικήσεως"
Δήλωση... νομιμοφροσύνης
"Ποιόν καθαρόν απ' αυτόν δεν βρήκα"
Αναψηλάφιση της δίκης
| Εκδότης | ΕΝΑΛΙΟΣ |
| Χρονολογία Έκδοσης | Δεκέμβριος 2012 |
Πέμπτη 21 Μαΐου 2015
Του Γιάννη Σιάτρα
Το δημόσιο χρέος, παρά το δυσθεώρητο ύψος του, δε συνιστά σήμερα 
το πιο σοβαρό πρόβλημα της χώρας. Όπως συμβαίνει σ' αυτές
τις περιπτώσεις επί δύο περίπου αιώνες, αργά ή γρήγορα,
το δημόσιο χρέος είτε θα αναδιαρθρωθεί, είτε θα “κουρευτεί”,
ώστε να μπορέσει η ελληνική κοινωνία να επιβιώσει και να αποκτήσει
η οικονομία τη δυνατότητα να αναπτυχθεί.
Το πιο σοβαρό πρόβλημα της χώρας σήμερα είναι η δημογραφική
της γήρανση.
Το πρόβλημα αυτό είναι μακροχρόνιο και σύνθετο.
Και δεν μπορεί να επιλυθεί με απόφαση μίας Συνόδου Κορυφής.
Δημιουργείται με αργούς ρυθμούς κατά τη διάρκεια πολλών δεκαετιών
και επιλύεται με επίσης πολύ αργούς ρυθμούς.
Για να συνειδητοποιήσουμε το πόσο σημαντικό είναι το δημογραφικό
Για να συνειδητοποιήσουμε το πόσο σημαντικό είναι το δημογραφικό
πρόβλημα στη χώρα, αξίζει να παραθέσουμε ορισμένα στοιχεία.
Το 1960, ο πληθυσμός της Ελλάδας έφθανε στα 8,3 εκατομμύρια
Το 1960, ο πληθυσμός της Ελλάδας έφθανε στα 8,3 εκατομμύρια
και της Τουρκίας στα 27,1 εκατομμύρια. Δηλαδή,
η αναλογία ήταν 1:3,3 (ας σημειωθεί ότι στις αρχές του 20ου αιώνα, συμπεριλαμβανομένων και των Ελλήνων της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η αναλογία αυτή έφθανε περίπου στο 1:2,6).
Σήμερα ο πληθυσμός της Ελλάδας φθάνει στα 10,9 εκατομμύρια
(με τάση μείωσης πλέον) ενώ ο πληθυσμός της Τουρκίας έχει
εκτοξευθεί στα 76,7 εκατομμύρια και αυξάνεται με
ποσοστό 1,2% το χρόνο (σχέση 1:7,03). Ο "μέσος" Έλληνας
έχει ηλικία 43,5 ετών και ο "μέσος" Τούρκος μόλις 28 ετών.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, το 2060, ο πληθυσμός
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, το 2060, ο πληθυσμός
της Ελλάδας προβλέπεται ότι θα φθάνει στα 8,6 εκατομμύρια,
το 2070 στα 8,1 εκατομμύρια
και το 2080 μόλις στα 7,7 εκατομμύρια. Για την Τουρκία,
προβλέπεται ότι η αύξηση του πληθυσμού θα κορυφωθεί το έτος 2050,
κοντά στα 94 εκατομμύρια,
ενώ το 2080 θα βρίσκεται κοντά στα 88 εκατομμύρια (σχέση 1:11,4).
Τα στοιχεία αυτά τρομάζουν και δείχνουν το μέγεθος της ανισορροπίας,
αλλά και της απειλής που δημιουργείται σε βάρος της χώρας μας
σε γεωπολιτικό επίπεδο.
Πηγή: http://infognomonpolitics.blogspot.gr/
Δευτέρα 18 Μαΐου 2015
Τρίτη 17 Μαρτίου 2015
ΕΘΝΙΚΟ
ΚΑΛΕΣΜΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ
ΕΦΑΡΜΟΓΗ
ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Στην
,κατά κοινή ομολογία , κρίσιμη περίοδο που διανύουμε παρατηρούμε με ιδιαίτερο
ενδιαφέρον και εκτίμηση το γεγονός ότι ομάδες πολιτών, κινήματα, συλλογικότητες
αλλά και εξέχοντες στην νόηση πολίτες έχουν αναπτύξει δράσεις και κριτικό λόγο
απέναντι στα τεκταινόμενα.
Eίναι
ύψιστο χρέος να συμβάλλουμε όλοι με λόγο δημιουργικό και ήθος στην προσπάθεια
κατανόησης και εμπέδωσης των προβλημάτων και στην εξεύρεση διεξόδου και λύσεων.
Με
δεδομένο ότι:
α)
Τα πολιτικά συστήματα της σύγχρονης εποχής που προέρχονται από τις τρεις βασικές ιδεολογίες , α) του Μαρξισμού (σοσιαλιστικές ψευδοδημοκρατίες), β) του Φασισμού (διάφορες κοινοβουλευτικές
ψευδοδημοκρατίες) και γ) του Φιλελευθερισμού
έδωσαν εξετάσεις και όλα τους απέτυχαν .
β)
Στον τόπο μας η υπάρχουσα κοινοβουλευτική μορφή εκπροσώπησης
της ψευδοδημοκρατίας φαίνεται ότι είναι
η κύρια αιτία της κοινωνικοπολιτικής
κρίσης .
γ)
Μεγάλος αριθμός ανθρώπων
ζητά αλλαγή πολιτεύματος με συνειδητή
απαίτηση εφαρμογής
της Αρχαίας δημοκρατίας .
ΠΡΟΣΚΑΛΟΥΜΕ
Όλους
τους αδελφούς Έλληνες που δραστηριοποιούνται σε
οργανωμένα ή άτυπα κινήματα , μικρότερες ομάδες, αλλά κυρίως ατομικά
κάθε έναν Έλληνα πολίτη, που διακατέχεται από την επιθυμία και τον ζήλο να
συμμετέχει στα επιβιωτικής σημασίας θέματα της πατρίδας μας ώστε με ομοψυχία και
ομαδικό πνεύμα – έξω από κόμματα και δόγματα - να ανακτήσουμε την αξιοπρέπεια
μας, την εθνική και λαϊκή μας κυριαρχία, την ισονομία και την αυτοβουλία μας
και εν τέλει να διαμορφώσουμε μια σύγχρονη πολιτική πρόταση με άξονα τον
άνθρωπο και τις αξίες.
ΣΑΣ ΚΑΛΟΥΜΕ να ορίσουμε και να διαχειριστούμε οι ίδιοι από κοινού
την πορεία της χώρας μας με άξονα και κριτήριο
το σεβασμό στο Σύνταγμα και προτάσσοντας το ήθος και την λογική για το κοινό
καλό, να προσέλθετε στην ΠΡΩΤΗ
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΑ (ξενοδοχείο Λούσι) το διήμερο 28-29
Μαρτίου.
Το
συνοπτικό κείμενο που ακολουθεί επιχειρεί να δώσει το στίγμα της κοινής
μας σκέψης, του προβληματισμού και
οραματισμού μας αλλά και ένα βασικό περίγραμμα και πλαίσιο για την συνάντησή
μας.
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ;
Από
την λεγόμενη απελευθέρωση και σύσταση του ελεύθερου Ελληνικού κράτους και μετά
τη δόλια προσχεδιασμένη δολοφονία του κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια έχει επιβληθεί
ένα καθεστώς διοίκησης υποτέλειας (απόλυτη Μοναρχία που μεταλλάχτηκε έως το
σημερινό πολίτευμα της λεγομένης Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας )
με κύριο μοχλό επικυριαρχίας τον απόλυτο χρηματιστικό έλεγχο μέσω των συνεχών
έως σήμερα παράνομων και επαχθών κρατικών δανείων από τα οποία επωφελούνται
κατά κύριο λόγο στο σύνολό τους ιδιωτικές τράπεζες που λειτουργούν ως υποκαταστήματα των μεγάλων
τραπεζικών καρτέλ.
ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ''ΚΡΙΣΗ'';
Η
επονομαζόμενη ελληνική ''κρίση'' είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιου πολύμορφου
σχεδιασμού των Διεθνών Μεγαλοτραπεζιτών που ελέγχουν μέσω των τραπεζών και των
χρηματιστηρίων την ροή και διάθεση του χρήματος, διαθέτοντας το μονοπώλιο
εκτύπωσής του.
Με δεδομένη την διάσπαση της ενότητας και
κοινωνικής συνοχής μέσω των ποικίλων ''πολιτικών'' ιδεολογιών και της απόλυτης
κυριαρχίας της προπαγάνδας ,οι σύγχρονες εγχώριες πολιτικές μαριονέτες με
πρωταγωνιστή τον Γ. Α. Παπανδρέου μας επέβαλαν τα μνημόνια και τις σχετικές με
αυτά δανειακές συμβάσεις.
Με
πρόσχημα την κατάσταση έκτακτης εθνικής ανάγκης που δόλια εμφάνισαν στο λαό με
την παραποίηση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ (Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία) μας
έσυραν στις συμβάσεις αυτές χωρίς να τις επικυρώσει η Βουλή των Ελλήνων.
Εκχώρησαν με αυτό τον τρόπο την εθνική μας κυριαρχία σε ξένες εχθρικές δυνάμεις
καταλύοντας το Σύνταγμα της Ελλάδας.
Η
Δικαιοσύνη, μετά από την καταγγελία του κακουργήματος αυτού που συνιστά εσχάτη
προδοσία, κατέθεσε στην ολομέλεια της Βουλής δικογραφία κατά μελών της
κυβέρνησης κατά το άρθρο 86Σ και του σχ. Νόμου περί ευθύνης υπουργών.
Η Βουλή στο σύνολό της δεν άσκησε τα
εισαγγελικά της καθήκοντα και αποσιώπησε το γεγονός. Μέχρι και σήμερα ,παρά τις
πομπώδεις δηλώσεις της σημερινής ''κυβέρνησης'', η υπόθεση της απόδοσης δικαίου
για το μέγιστο και διαρκές κακούργημα της εσχάτης προδοσίας βρίσκεται σε
αδράνεια.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η
ΙΔΑΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ;
Όσοι
έχουμε αντιληφθεί και συμφωνούμε ότι χρειάζεται να ανατρέψουμε την
αντι-επιβιωτική αυτή πραγματικότητα και προτάσσουμε την λογική και το ήθος
έναντι του παραλόγου και της δόλιας συνεχούς προπαγάνδας του καθεστώτος που
υπηρετούν οι κομματικοί μηχανισμοί, αισθανόμαστε την ανάγκη να αντιδράσουμε αυθόρμητα
και άμεσα.
Η
ανάσχεση αυτής της καταστροφικής πορείας και η ανακοπή του σχεδίου αφανισμού
μας είναι ανθρώπινο και Συνταγματικό καθήκον όλων μας.
Η πατρίδα
μας είναι προικισμένος τόπος με πλούσια ορυκτά κοιτάσματα, φυσικές ομορφιές και
κοιτίδα του παγκόσμιου πολιτισμού.
Με τη
δική μας διαχείριση, ανακτώντας την λαϊκή και εθνική μας κυριαρχία, έχει τη
δυνατότητα να προσφέρει τόσο σε εμάς όσο και στα παιδιά μας επάρκεια επιβίωσης,
αφθονία και εν τέλει ευδαιμονία.
ΠΩΣ ΘΑ
ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ;
Υπάρχουν
σχέδια, προγράμματα και στρατηγική, αλλά αυτό θα αποτελέσει το κεντρικό ζήτημα
της διαβούλευσής μας ώστε να επιλεχθεί και να προωθηθεί με ομοψυχία το βέλτιστο
για το κοινό καλό.
Η
κατάλυση του Συντάγματος και η εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας έχει
αναδειχθεί ως το μείζον ζήτημα και η βασική αιτία της σημερινής εξαθλίωσης του
λαού μας.
Το
αναδεικνύουν έγκριτοι συνταγματολόγοι και οι ίδιοι οι συντελεστές του θεσμού
της Δικαιοσύνης.( βλέπετε το ψήφισμα
Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων της 6-12-2014).
Η αποκατάσταση λοιπόν της Συνταγματικής
ομαλότητας και η απόδοση δικαίου σχετικά με την εσχάτη προδοσία και το πλήθος
των σκανδάλων (οικονομικών και σφετερισμού της εξουσίας) πρέπει να κατανοηθεί
ως ύψιστη αναγκαιότητα.
Ακολούθως, σε μια νέα πολιτική σκηνή, όπου θα έχει απαλλαγεί από το
τοξικό στίγμα όλων εκείνων που συνετέλεσαν στα πρόσφατα εγκλήματα κατά των
Ελλήνων, είναι σκόπιμο να αναζητήσουμε τον δικό μας υπεύθυνο ρόλο, ως κυρίαρχος
λαός, στη διακυβέρνηση της πατρίδας μας.
Η παραχώρηση του ελέγχο σε κατηγορούμενους
εσχάτης προδοσίας αποτελεί ηθική και φυσική συναυτουργία στα εγκλήματα που
διαπράττονται εναντίον μας και εναντίον των παιδιών μας.
Η
μετάβαση προοδευτικά όλο και μεγαλύτερου αριθμού συμπατριωτών μας από την
κατάσταση του ψηφοφόρου ή αδιάφορου ιδιωτεύοντος υπηκόου σε εκείνη του
ανελισσόμενου ενεργού πολίτη που γίνεται ο ίδιος ρυθμιστής του πολιτεύματος
μπορεί να ενθαρρυνθεί με τη σύσταση κοινωνικοπολιτικού φορέα ,χωρίς συγκεντρωτική
μορφή ελέγχου, αποτελούμενου από ανεξάρτητες τοπικές
συλλογικότητες που θα λειτουργούν με βάση την σφαιρική δομή λήψης αποφάσεων και
θα συνεργάζονται ισότιμα για τα κοινού ενδιαφέροντος ζητήματα.
Οι προτάσεις επ' αυτών ή και ότι μπορεί να
συνεισφέρει ο καθένας μας θα αποτελέσουν το έδαφος της διαβούλευσης αλλά κυρίως
είναι επιταγή της κρίσιμης αυτής συγκυρίας να αναδείξουμε ένα νέο τρόπο διακυβέρνησης
και άσκησης πολιτικής που θα εγγυάται τον άμεσο έλεγχο των αποφάσεων από τούς πολίτες
για την εξασφάλιση της ανθρώπινης ευημερίας και της συλλογικής
ευδαιμονίας.
ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΤΕΣ
Προσωρινοί συντονιστές αυτής της
πρωτοβουλίας καθορίσθηκαν οι
Κυριάκος Μιχαλόπουλος
(6931399982)
Γκόκας
Ιωάννης (6944359603)
ΡΑΔΙΟ ΑΡΤΑ (6949856060)
Κατεβάστε την πρόσκληση απο εδώ
Παρακαλώ πολύ όσους διάβασαν την πρόσκληση, μπείτε στον κόπο να σχολιάσετε. Όχι απαραίτητα στο παρόν αλλά ίσως εδώ: ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΡΤΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ στο facebook
Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015
«Μόνο ένας Έλληνας να μείνει, πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζεις πως την γην μας θα την κάνεις δική σου, βγάλ” ντο από τον νου σου…»
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
πηγή: Ancient King
