Η Αίσθηση ασφάλειας και η Φορολόγηση. (Συνταγμα Άρθρα 4 , 6 και 25)

Υποσχέθηκα μια ανάρτηση σχετικά με την αίσθηση ασφάλειας του πολίτη και την άρνηση του να συμμετέχει στην φορολογία εάν αυτή η αίσθηση δεν υπάρχει σ’ αυτόν και στην οικογένεια του. 
Αναφέρθηκαν τρία Άρθρα του συντάγματος (Άρθρο 4 , 6 και 25) και είχα την εντύπωση πως ανατρέχοντας κάποιος στα άρθρα αυτά, θα διαπίστωνε και το νόημα της προηγούμενης ανάρτησης.
Κάποιοι φίλοι και φίλες μου, ήθελαν εκτενέστερη ανάλυση και τεκμηρίωση σχετικά με την σχέση που έχουν τα Άρθρα και η αίσθηση ασφάλειάς μας, όσο και με την σχέση της φορολόγησής μας με αυτά τα Άρθρα.

Το Ελληνικό Σύνταγμα υπάρχει ως νόμος που καθορίζει το σύστημα λειτουργίας του Κράτους.
Με βάση το Σύνταγμα υπάρχει όλη η νομοθεσία του κράτους ακόμα και ότι αφορά την φορολόγησή μας..
Με την καταπάτηση των Άρθρων του Συντάγματος από την υπάρχουσα κυβέρνηση, ο κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να μην υπακούει στις εντολές φορολόγησής του από την υπάρχουσα κυβέρνηση.
Η υπακοή στις οποιεσδήποτε εντολές μιας κυβέρνησης που παραβιάζει τα Άρθρα του Συντάγματος, θεωρείται συνωμοσία στην παραβίαση του.
Όσο οι ενέργειες του κάθε πολίτη ως συμπέρασμα, συμβάλουν να παραμένει αυτή η κυβέρνηση στην εξουσία, τον καθιστούν συνεργό.
Πάμε λίγο στα άρθρα να τα ξαναθυμηθούμε.

• Άρθρo 4

1. Oι Έλληνες είναι ίσoι ενώπιoν τoυ νόμoυ.
2. Oι Έλληνες και oι Eλληνίδες έχoυν ίσα δικαιώματα και υπoχρεώσεις.
3. Έλληνες πoλίτες είναι όσoι έχoυν τα πρoσόντα πoυ oρίζει o νόμoς. Eπιτρέπεται να αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια μόνo σε περίπτωση πoυ κάπoιoς απέκτησε εκoύσια άλλη ιθαγένεια ή πoυ ανέλαβε σε ξένη χώρα υπηρεσία αντίθετη πρoς τα εθνικά συμφέρoντα, με τις πρoϋπoθέσεις και τη διαδικασία πoυ πρoβλέπει ειδικότερα o νόμoς.
4. Mόνo Έλληνες πoλίτες είναι δεκτoί σε όλες τις
δημόσιες λειτoυργίες, εκτός από τις εξαιρέσεις πoυ εισάγoνται με ειδικoύς νόμoυς.
5. Oι Έλληνες πoλίτες συνεισφέρoυν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλoγα με τις δυνάμεις τoυς.
6. Kάθε Έλληνας πoυ μπoρεί να φέρει όπλα είναι
υπoχρεωμένoς να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας, σύμφωνα με τoυς oρισμoύς των νόμων.
7. Tίτλoι ευγένειας ή διάκρισης oύτε απoνέμoνται oύτε αναγνωρίζoνται σε Έλληνες πoλίτες.
Ξεκινώντας από την παράγραφο 1 του Άρθρου 4, παρατηρούμε πως αναφέρει την ισότητα όλων απέναντι στους νόμους.
Εδώ λοιπόν υπάρχει μια κατάσταση που βιώνουμε και που έδωσαν το δικαίωμα οι οικονομικοί διαχειριστές αυτού του κράτους να έρθουν οι ξένοι και να μας επιβάλουν τα μνημόνια.
Συνέβησαν με αυτό το γεγονός δυο παραβιάσεις του Συντάγματος.
Η μια είναι πως δεν τιμωρήθηκε κανένας υπεύθυνος, άρα καταπατήθηκε η παράγραφος 1 του Άρθρου 4 σχετικά με την αναφορά << ίσoι ενώπιoν τoυ νόμoυ>> και η άλλη που δεν αναφέρω στην απλή ανάρτηση είναι η παραβίαση του Άρθρου 1 παράγραφος 3, η οποία αναφέρει πως όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Ελληνικό λαό…
Στην δεύτερη περίπτωση παραβίασης του Συντάγματος έχουμε δυο παραμέτρους.
Παραβίαση που η κυβέρνηση όταν φτάνει στο απροχώρητο της ανικανότητάς της να διαχειριστεί την οικονομία του Κράτους - με απόδειξη να θέλει ή να επιτρέπει τις συμβουλές των ξένων και να τις εφαρμόζει στην συνέχεια - δεν απευθύνετε στον λαό,(όπως ορίζει το Σύνταγμα) αλλά στους ξένους, επιτρέποντάς τους οποιαδήποτε επέμβαση και παραβιάζει έτσι άμεσα το ίδιο το Άρθρο, αλλά κι έμμεσα στην παράγραφο 3 αυτή την φορά.
Βάση της παράγραφοι 3 πρέπει να αφαιρεθεί η Ελληνική ιθαγένεια από όποιον υπηρετεί ξένα συμφέροντα και η απόδειξη εδώ (για αυτή την υπηρεσία)είναι από την εφαρμογή και δεύτερου μνημονίου μετά την αποτυχία του πρώτου, διολισθαίνοντας ακόμα περισσότερο προς την χειροτέρευση της κατάστασης στην πατρίδα μας. Τούτο από μόνο του, μας προδίδει την εξυπηρέτηση συμφερόντων οποιουδήποτε άλλου, εκτός της πατρίδας μας και θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί Εθνική προδοσία. Τούτο επειδή με την απλή λογική το χρήμα δεν αλλάζει αριθμητικά και ποσοτικά. Όταν κάποιος δεν έχει χρήμα δεν σημαίνει πως εξαφανίζεται αυτό, αλλά πως κάποιος άλλος το αποκτά.
Όταν λοιπόν η Ελλάδα δεν έχει χρήματα σημαίνει πως κάποιοι τα πήραν ή μεσολάβησαν για να τα πάρουν κάποιοι άλλοι.
Όταν γι αυτό έχουν την ευθύνη οι οικονομικοί διαχωριστές του Ελληνικού Κράτους και δεν έχει παραπεμφθεί κανένας τους να λογοδοτήσει αλλά και να υποστεί τα του νόμου, σημαίνει πως υπάρχει συγκάλυψη απ’ όλους της κυβέρνησης, αλλά και της αντιπολίτευσης που δεν αντιδρά ενεργητικά, παρά στέκει παθητικά διαμαρτυρόμενη, για να υπάρχει απλά μόνο η διαμαρτυρία.
Με την παράγραφο 4 τώρα, διαπιστώνουμε κατά κάποιο τρόπο την έμμεση παρουσία της παραβίασης, αλλά και την άμεση, καθώς στην δημόσια λειτουργία επεμβαίνουν πλέον ξένοι κι όχι μόνο Έλληνες όπως ορίζει το Σύνταγμα και δεν υπάρχει κάποιος νόμος που να τους προσφέρει αυτό το δικαίωμα.
Στην παράγραφο 5 είναι ορατή η παραβίαση καθώς η κυβέρνηση ζητά απ’ όλους χωρίς διάκριση και χωρίς να λογαριάζει εάν έχεις ή όχι να προσφέρεις. Διακρίνουμε να εισπράττει μόνο από όσους έχουν πλέον εξαντληθεί οικονομικά και δεν κάνει κάτι ουσιαστικό για να εισπράξει από αυτούς που έχουν.
Με την παρουσία λοιπόν μιας κυβέρνησης που παραβιάζει τα Άρθρα του Συντάγματος χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν. Δεν ισχύει κανένας νόμος προερχόμενος από αυτούς καθώς δεν συμφωνεί η παρουσία τους με τους νόμους του Συντάγματος, τους οποίους υπηρετεί ο Ελληνικός λαός.
Άρα η οποιαδήποτε άρνηση πληρωμών και οποιονδήποτε φόρων ως εντολή από αυτή την κυβέρνηση είναι νόμιμη Συνταγματικά, καθώς είναι εντολές πληρωμών αυτής της κυβέρνησης κι έχει το νόμιμο και Συνταγματικό δικαίωμα ο καθένας μας να μην τους πληρώσει.

• Άρθρο 6

Έτσι στο Άρθρο 6 που αφορά δικαιώματα του Έλληνα πολίτη για όσα έχουν σχέση με φυλάκιση σε περίπτωση παραβίασης από αυτόν και της εφαρμογής αυτού του Άρθρου, ισχύει μόνο όσο υπάρχει Συνταγματική υπακοή της κυβέρνησης στο Σύνταγμα του Κράτους και όχι σε περίπτωση καταπάτησης από την κυβέρνηση.

Πάμε τώρα στο Άρθρο 25 με τις τέσσερις παραγράφους του.

• Άρθρo 25

**1. Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν. Οι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας.
2. H αναγνώριση και η πρoστασία των θεμελιωδών και απαράγραπτων δικαιωμάτων τoυ ανθρώπoυ από την Πoλιτεία απoβλέπει στην πραγμάτωση της κoινωνικής πρoόδoυ μέσα σε ελευθερία και δικαιoσύνη.
3. H καταχρηστική άσκηση δικαιώματoς δεν επιτρέπεται.
4. To Kράτoς δικαιoύται να αξιώνει από όλoυς τoυς πoλίτες την εκπλήρωση τoυ χρέoυς της κoινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης.
Από πού να πιάσεις και τι να αφήσεις εδώ;
Παράγραφος 1 και η πρώτη παραβίασή του.
Για ποιά δικαιώματα και για ποιά εγγύηση του Κράτους υπάρχει;
Δικαιώματα και προστασία, έχουν μόνο όσοι έχουν την εξουσία και την εξουσία την έχει το 25% (το έχω αναλύσει σε προηγούμενη ανάρτηση) παραβλέποντας την θέληση του 75%.
Για ποιο Δημοκρατικό καθεστώς είπαμε πως έχουμε στην Ελλάδα;
Να δούμε την παράγραφο 2 ή την 3 , για να διαπιστώσουμε την καθημερινή σε όλους τους τομείς παραβίαση του Συντάγματος;
Να πάμε στην παράγραφο 4 ή να σταματήσω εδώ, επειδή θα αναφέρω και άλλα Άρθρα που παραβιάζονται ;
Μα τα έχω ξαναγράψει σε αναρτήσεις. Έχω γράψει για όλες τις παραβιάσεις του Ελληνικού Συντάγματος από την Κυβέρνηση σε όλα του τα Άρθρα.
Για τούτο ας πάμε για λίγο στην αίσθηση ασφάλειας του Έλληνα πολίτη.
Κι εδώ είναι εύκολο να καταλάβει κάποιος πως το θέμα αίσθηση ασφάλειάς μας, είναι το ίδιο με αυτό που θέλουμε να υπάρχει μέσα στο σπίτι μας.
Η αίσθηση, ότι δεν θα παραβιαστεί , πως επικρατεί ηρεμία και η τάξη, ότι υπάρχουν αυτά που θα μας κάνουν την ζωή ευχάριστη, πως έχουμε οι ίδιοι την διαχείριση του σπιτιού μας και δεν υπάρχει κάποιος ξένος να μας λέει τι θα κάνουμε, αυτά και αλλά πολλά μας δημιουργούν αυτή την αίσθηση ασφάλειας στο σπίτι μας και το Ελληνικό Κράτος είναι ένα δικό μας σπίτι. Είναι όπως το δικό μας σπίτι που επενδύουμε σε αυτό, για την δική μας αίσθηση ασφάλειας μέσα σ’ αυτό.
Η συντήρησή του, η ενίσχυσή του, η καθαριότητά του και πολλά αλλά, απαιτούν από εμάς οικονομική δαπάνη και αυτό σε ένα κράτος, το ονομάζουμε φορολόγηση.
Τόσο απλά τελικά.
Εάν τώρα όλα αυτά δεν συμβαίνουν στο σπίτι μας κι επικρατεί σύγχυση. Διοίκηση από άλλον. Παρανομία. Τότε αναζητούμε ένα άλλο σπίτι, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχουμε άλλο σπίτι και αναγκαστικά διώχνουμε αυτούς που μας επιβάλουν να πληρώνουμε χωρίς να απολαμβάνουμε.
Αυτοί άλλωστε έχουν κι αλλού σπίτια.
Πιστεύω πως σας ικανοποιεί αυτή η ανάλυση σχετικά με την αίσθηση ασφάλειας και την υποχρέωσή μας να πληρώνουμε τους όποιους φόρους.
Συντάκτης.
Χαράλαμπος Μπάστας.
ΕΝΚΕ Ενωμένη Κίνησις Ελλήνων